Αυτή η minimal, αστική σοφίτα που βρίσκεται στα νότια της Αμβέρσας, αποπνέει μια υπέροχη λιτή κομψότητα. Οι αρχικές προθέσεις ήταν να προκύψει ένα σχέδιο που θα μεγιστοποιούσε τη θέα στο ποτάμι, αλλά η υλοποίηση δεν έμεινε μόνο εκεί.
Ο αρχιτέκτονας Vincent Van Duysen που ανέλαβε να δημιουργήσει αυτό το έργο, εκτιμά τα εμφανή υλικά και τον καθαρό, διαχρονικό σχεδιασμό. Οι χώροι πλαισιώνονται από γυμνές επιφάνειες σκυροδέματος, με επιμελημένο ξυλότυπο και η χρωματική παλέτα παίζει με γήινα χρώματα. Κυριαρχεί το γκρι σε ψυχρούς και θερμούς τόνους, με μικρές πινελιές από μπεζ και καφέ.
Το εμφανές σκυρόδεμα, το ακατέργαστο ξύλο και το γυμνό μέταλλο αξιοποιούνται με μια λεπτή ισορροπία, και η χρήση αυτών των υλικών συνδέεται ιστορικά με τα παλαιά κτήρια της αποβάθρας. Έχει δηλαδή γίνει μια προσπάθεια εικαστικού διαλόγου ανάμεσα στο νέο και το παλιό.
Παράλληλα, η γλυπτική αντιμετώπιση της αρχιτεκτονικής επεκτείνεται και στο σχεδιασμό των επίπλων και των αξεσουάρ, ώστε κάθε στοιχείο να δένει αρμονικά με το σύνολο. Από το λιτό και καθαρό στις γραμμές του τζάκι δύο όψεων, μέχρι το βεστιάριο, τα έπιπλα της κουζίνας, και των λουτρών.
Πρόκειται για ένα δείγμα εκλεπτυσμένου μινιμαλισμού που αξιοποιεί τα βασικά στοιχεία της μορφής και του χρώματος ώστε να δώσει ποιότητα στο χώρο. Έτσι διαμορφώνεται ένα εξαιρετικό σκηνικό που αναδεικνύει την εξπρεσιονιστική συλλογή έργων τέχνης του ιδιοκτήτη του σπιτιού.
Στη μακρινή Οττάβα ένα ζευγάρι εναρμονισμένο με τον αστικό τρόπο ζωής, ζήτησε από τον Andrew Reeves που ανέλαβε το σχεδιασμό μιας μικρής μονοκατοικίας, ανοιχτούς ρευστούς χώρους με στόχο η απλότητα και η συνέχεια των επιφανειών να κάνει το χώρο να μοιάζει μεγαλύτερος και πιο άνετος. Ο Reeves σχεδίασε μια σφιχτή σύνθεση, κοντά στα δείγματα γραφής που έχει δώσει και παραπέμπουν στο μεταπολεμικό μοντερνισμό. Αξιοποιώντας εξωτερικά και εσωτερικά τη φυσική γοητεία του ξύλου, μαζί με τη ροή των ανοιχτόχρωμων επιφανειών απέδωσε ένα σύνολο με απλότητα, που θα μπορούσε ενδεχομένως να παραπέμψει στο σκανδιναβικό μοντερνισμό του Alvar Aalto.
Το ανεπιτήδευτο λευκό των τοίχων που διαχέει το πρωινό φως των παραθύρων, η πλούσια παρουσία του πεύκου και μια μικρή εσωτερική αυλή που συνδέει διαφορετικές ενότητες του σπιτιού, αφήνουν το χώρο να αναπνεύσει και να δείξει πιο άνετος από όσο πραγματικά είναι. Ενσωματωμένα οργανικά στις κατακόρυφες επιφάνειες των δωματίων βρίσκονται ενεργειακά τζάκια και σόμπες, καθώς το κλίμα εκεί απαιτεί εναλλακτικές λύσεις θέρμανσης.
Πάρτε μία γεύση.
Είναι γνωστό τοις πάσι πως σαν την θάλασσα και τα νησιά της Ελλάδας… ΤΙΠΟΤΑ!!! Και, η Σαντορίνη, φυσικά και δεν αποτελεί εξαίρεση, αφού προσφέρει ένα φαινομενικά ανέγγιχτο φόντο άσπρων λόφων, κόκκινες παραλίες και γαλάζια θάλασσα…
Οι ikies – Παραδοσιακές Κατοικίες – αποτελούν το στολίδι της Σαντορίνης, καθώς βρίσκονται ψηλά, πάνω από το αρχιπέλαγος των νησιών, στην Οία. Οι ikies χωρίζονται σε studios (με μία κρεβατοκάμαρα), μεζονέτες (κρεβατοκάμαρα – πατάρι), και σουίτες. Κάθε κατάλυμα έχει το δικό του πρωτότυπο όνομα, όπως μεζονέτα του ναύτη, σουίτα του αρχαιοδίφη, στούντιο του κηπουρού κλπ. Οι 11 πολυτελείς κατοικίες είναι λαξευμένες από ελαφρόπετρα και σχεδιασμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να εναρμονίζονται με τον περιβάλλοντα χώρο. Μάλιστα, χρησιμοποιούν τον περιβάλλοντα χώρο, καθώς τα διαμερίσματα καταλήγουν στα βράχια κι επεκτείνονται ακόμη περισσότερο με τις ιδιωτικές βεράντες, τα τζακούζι και τις πισίνες, όλα πολύ προσεκτικά δημιουργημένα, για να μην χάσουμε δευτερόλεπτο από τα μαγικά ηλιοβασιλέματα της Οίας…
Με τις ανέσεις τους και μία απερίγραπτη θέα, οι Ikies αποτελούν το χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι έχει να προσφέρει η εν λόγω περιοχή…
Have fun!
Πως φαντάζεται και πως απεικονίζει ένα μικρό παιδί το σπίτι στα πρώτα του σχέδια; Δε σας έρχεται στο μυαλό το κλασσικό ορθογώνιο με την τρίγωνη στέγη καπάκι;
Αυτή τη φόρμα είπε να αξιοποιήσει ο Manuel Aires Mateus σχεδιάζοντας μια νέα κατοικία στα προάστια της Leiria στην Πορτογαλία φτάνοντας το μινιμαλισμό στα όριά του. Σας φαίνεται απλοϊκό σχηματικά; Κι όμως λειτουργικά είναι ιδιαίτερο και ανατρεπτικό.
Πρώτα απ’ όλα όπως μπορείτε να παρατηρήσετε από τις φωτογραφίες, το σπίτι αυτό δεν έχει παράθυρα. Οι δε χώροι της κατοικίας είναι οργανωμένοι σε ενότητες. Οι πιο προσωπικοί χώροι όπως είναι τα υπνοδωμάτια είναι τοποθετημένοι κάτω από το ισόγειο γύρω από έναν κεντρικό ανοιχτό χώρο και ενσωματώνουν ιδιωτικές ημιυπόγειες αυλές που εξασφαλίζουν στα δωμάτια φυσικό φωτισμό. Στα υψηλότερα επίπεδα σχηματίζονται οι κοινόχρηστοι χώροι του σπιτιού που καλύπτουν της ανάγκες κοινωνικής συνεύρεσης.
Οι γέφυρες είναι μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα τεχνουργήματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Από τα παλαιά πέτρινα τοξωτά γιοφύρια μέχρι τις σύγχρονες κρεμαστές γέφυρες των πολλών χιλιομέτρων, η γέφυρα είναι ένα στοιχείο της ανθρώπινης δημιουργίας που παρεμβαίνει δυναμικά στο τοπίο, καταργώντας όρια και ενώνοντας τόπους. Εμείς επιλέξαμε μια σειρά από γοητευτικές φωτογραφίες τέτοιων παρεμβάσεων.
Μέχρι σήμερα, η δουλειά του αρχιτέκτονα Ricardo Bofill αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά ζωντανά παραδείγματα «επαναχρησιμοποίησης» που έχουμε δει!
Όλα ξεκίνησαν πριν από 35 χρόνια περίπου όταν ο αρχιτέκτονας ανακάλυψε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο τσιμέντου αποτελούμενο με περισσότερα από 30 σιλό, υπόγειες στοές και τεράστια δωμάτια- που άλλοτε φιλοξενούσαν μηχανές! Το αγόρασε λοιπόν και ξεκίνησε την ανακαίνιση (γκρέμισε τοίχους και κολώνες για να καθορίσει τον χώρο, καθάρισε το τσιμέντο, τόνισε σημεία που πριν ήταν κρυμμένα, ενώ έδωσε ιδιαίτερη σημασία και στον περιβάλλοντα χώρο- φυτεύοντας για παράδειγμα ευκάλυπτο, φοίνικες, ελιές, κυπαρίσσια.
Σήμερα, το εργοστάσιο έχει μετατραπεί σε σπίτι του ίδιου του αρχιτέκτονα. Επίσης, υπάρχει πληθώρα γραφείων, αίθουσα προβολών κι ένας τεράστιος χώρος γνωστός ως “The Cathedral”, που χρησιμοποιείται σε εκθέσεις, διαλέξεις και συναυλίες!
Παρόλο που ο χώρος είναι τεράστιος, δεν είναι “πνιγμένος” με πράγματα: υπάρχουν λευκοί καναπέδες, σεζλόνγκ, “ζεστά” ανατολίτικα χαλιά… χώροι εργασίας με τα δραματικά μακρόστενα τραπέζια συνεδριάσεων σε συνδυασμό με δερμάτινα καθίσματα. Αρχιτεκτονικά σχέδια κρέμονται από τους τοίχους ή είναι αναρτημένα σε ξύλινα καβαλέτα. Ο χώρος εξάπτει τόσο την φαντασία, που μερικές φορές δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι υπάρχει στ’ αλήθεια! Αλλά υπάρχει, και να τι λέει ο Bofill για αυτό:
“Το εργοστάσιο είναι ένας μαγικός χώρος με μία παράξενη ατμόσφαιρα, που δύσκολα μπορεί να γίνει αντιληπτή από ένα βέβηλο μάτι. Μου αρέσει η ζωή μου εδώ να είναι απόλυτα προγραμματισμένη, τελετουργική, σε πλήρη αντίθεση με την πολυτάραχη νομαδική ζωή μου εν γένει”.
Αν θέλετε να σχηματίσετε εικόνα για το “Εργοστάσιο Τσιμέντου” δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Τα σχέδια για το Broad, ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης που θα βρίσκεται απέναντι από το Walt Disney Concert Hall, αποκαλύφθηκαν πρόσφατα.
Το Broad θα είναι το νέο σπίτι της συλλογής του Ιλάι Μπόουντ (ένας από τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο) και η οποία αποτελείται από 2.000 έργα τέχνης, ενώ ταυτόχρονα θα γίνει και η έδρα της εταιρείας Broad Art Foundation- εταιρεία που δανείζει έργα τέχνης παγκοσμίως.
Το τριώροφο μουσείο θυμίζει κυψέλη μελισσών (βλέπετε άλλωστε το γιατί) και η είσοδός του θα είναι από την Grand Avenue. Σχεδιάστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Diller Scofidio + Renfro και θα στοιχίσει περίπου 130 εκατομμύρια δολάρια!
Enjoy!
