Η κατοικία Bridle Road στο Cape Town, στη Νότια Αφρική είναι οπτικά από τις πιο εκθαμβωτικές κατοικίες που έχουμε δει μέχρι στιγμής! Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Table Mountain με μία απίστευτη θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό, στην πόλη και το λιμάνι. Ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε το σπίτι αυτό είναι ο Antonio Zaninovic , ο οποίος είναι γνωστός για την ικανότητά του να αφήνει το ίδιο το τοπίο να οδηγεί στις αρχιτεκτονικές λύσεις.
Διαθέτει μία φυσική πισίνα- η οποία είναι αυτό-καθαριζόμενη (με φυτά, άμμο και χαλίκι), κήπο κι έναν καταρράκτη κτισμένο στην πλευρά του σπιτιού. Το νερό στη φυσική πισίνα κυκλοφορεί προς τα πάνω σε μία άλλη πισίνα σε έναν ακόμα πιο ιδιωτικό χώρο, και στη συνέχεια καταλήγει στον καταρράκτη που ρέει πάνω στο παράθυρο μιας εσωτερικής αίθουσας για μπάνιο και σάουνα!!! Τα άφθονα τρεχούμενα νερά παρέχουν μια φυσική κουρτίνα, που προστατεύει την ιδιωτική ζωή των φιλοξενούμενων μέσα στην εν λόγω αίθουσα…
Αυτό το εκπληκτικό, ονειρικό σπίτι κατασκευάστηκε το 2010. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι τσιμέντο και ξύλο από την περιοχή, διασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό ότι το αποτύπωμα της κατασκευής που θα άφηναν στο περιβάλλον, θα ήταν το μικρότερο δυνατό. Οι κάτοικοι του σπιτιού δεν είναι μόνο προικισμένοι με μία από τις ωραιότερες θέες στον κόσμο, αλλά και με ένα σπίτι απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον του!
Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!
Το νέο όνομα του Six Senses Destination Spa στην Ταϋλάνδη είναι το Six Senses Sanctuary. Το Six Senses άλλαξε όνομα για να αντικατοπτρίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τι προσφέρει η τοποθεσία στην έννοια της πολυτέλειας, της άνεσης και των παροχών. Βρίσκεται στο Naka Yai, ένα πρώην ψαρονήσι, το οποίο μεταμορφώθηκε σε πολυτελές θέρετρο και προσφέρεται για αξέχαστες αποδράσεις. Διαθέτει συνολικά 61 βίλες (με υπαίθριες μπανιέρες, ατμόλουτρο και ντους, υπηρεσία μπάτλερ και πολλά άλλα)!
Η διασκέδαση στο νησί περιλαμβάνει καταδύσεις, περιηγήσεις στα αξιοθέατα, ορεινή ποδηλασία. Μαζί με τα ζεστά νερά και την τροπική ατμόσφαιρα, το Six Senses Sanctuary είναι εναρμονισμένο με όλες τις πτυχές χαλάρωσης…
Ασύγκριτα τα νησιά μας δεν λέω… αλλά κι αυτό…
Είναι γνωστό τοις πάσι πως σαν την θάλασσα και τα νησιά της Ελλάδας… ΤΙΠΟΤΑ!!! Και, η Σαντορίνη, φυσικά και δεν αποτελεί εξαίρεση, αφού προσφέρει ένα φαινομενικά ανέγγιχτο φόντο άσπρων λόφων, κόκκινες παραλίες και γαλάζια θάλασσα…
Οι ikies – Παραδοσιακές Κατοικίες – αποτελούν το στολίδι της Σαντορίνης, καθώς βρίσκονται ψηλά, πάνω από το αρχιπέλαγος των νησιών, στην Οία. Οι ikies χωρίζονται σε studios (με μία κρεβατοκάμαρα), μεζονέτες (κρεβατοκάμαρα – πατάρι), και σουίτες. Κάθε κατάλυμα έχει το δικό του πρωτότυπο όνομα, όπως μεζονέτα του ναύτη, σουίτα του αρχαιοδίφη, στούντιο του κηπουρού κλπ. Οι 11 πολυτελείς κατοικίες είναι λαξευμένες από ελαφρόπετρα και σχεδιασμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να εναρμονίζονται με τον περιβάλλοντα χώρο. Μάλιστα, χρησιμοποιούν τον περιβάλλοντα χώρο, καθώς τα διαμερίσματα καταλήγουν στα βράχια κι επεκτείνονται ακόμη περισσότερο με τις ιδιωτικές βεράντες, τα τζακούζι και τις πισίνες, όλα πολύ προσεκτικά δημιουργημένα, για να μην χάσουμε δευτερόλεπτο από τα μαγικά ηλιοβασιλέματα της Οίας…
Με τις ανέσεις τους και μία απερίγραπτη θέα, οι Ikies αποτελούν το χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι έχει να προσφέρει η εν λόγω περιοχή…
Have fun!
Το κάστρο “Vicarello” είναι ένα από εκείνα τα μέρη, που συχνά ονειρευόμαστε… Ταινίες και μυθιστορήματα περιγράφουν τέτοια μέρη, που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν. Πολύ καλά για να είναι αληθινά! Αλλά το Castello di Vicarello είναι 100% πραγματικό, από το 1100.
Το κάστρο βρίσκεται πάνω σε ένα λόφο, έχοντας στα πόδια του την θέα της εξοχής της Maremma (νότια Τοσκάνη), και προσφέρει ότι θα επιθυμούσαν οι αισθήσεις σας από μια εκδρομή στην Τοσκάνη! Πριν από περίπου 50 χρόνια, ήταν σχεδόν ερείπιο, εντελώς εγκαταλελειμμένο… μέχρι που η οικογένεια Baccheschi Berti είδε την προοπτική του μέρους. Με πολύ αγάπη και μεράκι, καθώς και αρκετά χρήματα, η οικογένεια μεταμόρφωσε το ερείπιο σε έναν εξαιρετικά πολυτελές αλλά και συνάμα ανεπιτήδευτο παράδεισο, που άνοιξε για να υποδεχτεί τους επισκέπτες το 2003. Κάθε δωμάτιο και βίλα (συνολικά 7) είναι διαφορετικά, με διαλεγμένα στο χέρι έπιπλα και υφάσματα. Η εκτεθειμένη πέτρα, το τούβλο και το ξύλο της κατασκευής παρέχουν ένα ιδανικό πλαίσιο για το πάντρεμα των επίπλων- αντίκες, με τον μοντέρνο σχεδιασμό και τις πινελιές από την Ινδονησία- όπου η οικογένεια πέρασε μία δεκαετία ασχολούμενη με τις κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις. Τα κρεβάτια κοσμούνται με της υψηλότερης ποιότητας ιταλικών λινών σεντονιών και, ναι, συμβάλλουν στο να βελτιώσουν τον ύπνο σας. Η θέα στην εξοχή, οι εξωτερικές πισίνες, ο υπέροχος κήπος που αλλάζει με τις εποχές, το όμορφο σπα, οι αμπελώνες, οι ελαιώνες, και φυσικά το υπέροχο φαγητό που η Aurora και το προσωπικό της ετοιμάζουν καθημερινά…δεν υπάρχει κανένας λόγος να φύγει κανείς από το μέρος αυτό! Ποτέ! Καμία επαφή με την τεχνολογία… μόνο ηρεμία και ησυχία. Υπάρχει μια βραδύτητα του χρόνου εδώ …κι αυτό είναι μαγικό!
Σας αφήνω να ονειρευτείτε λοιπόν. Διακοπές με φίλους; Τη δεξίωση του γάμου σας; Αναμφισβήτητα, όποιος αποφασίσει να επισκεφτεί το μέρος θα περάσει αξέχαστες στιγμές!
Το νέο λαμπερό μουσείο της Σαγκάης άνοιξε πριν από δύο εβδομάδες, στο πλαίσιο της εκστρατείας της Σαγκάης να γίνει ένα παγκόσμιο πολιτιστικό και δημιουργικό κέντρο, λανσάροντας 100 μουσεία σε μία δεκαετία. Το γερμανικό αρχιτεκτονικό γραφείο Logon με έδρα την Σαγκάη ανέλαβε και την εξωτερική όψη του κτιρίου. Η γερμανική εταιρεία Glashütte Lambets υπήρξε ο προμηθευτής για το εμαγιέ γυαλί που χρησιμοποιήθηκε στην πρόσοψη.
Η εταιρεία COORDINATION ASIA, που, επίσης, εδρεύει στην Σανγκάη, ήταν υπεύθυνη για την συνολική ιδέα του μουσείου, για την καλλιτεχνική διεύθυνση, το σχεδιασμό και την επίβλεψη του εσωτερικού του. Ήταν, επίσης, ο επικεφαλής για την επιμέλεια, το marketing και την λειτουργία, καθώς και για τον συντονισμό μιας διεθνούς ομάδας αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών, σχεδιαστών, σκηνοθετών και ειδικών στα πολυμέσα. Ο Tilman Thürmer (από την εταιρεία COORDINATION), μας λέει ότι χρησιμοποίησαν μαύρο λακαριστό γυαλί για το εσωτερικό (δάπεδο, έπιπλα, τοίχοι), αλλά άφησαν ανέγγιχτη την υπάρχουσα κατασκευή.(Το κτίριο του μουσείου είναι ένα πρώην εργαστήριο υαλουργίας.)
Το μαύρο, κομψό γυαλί που υπάρχει στο εσωτερικό, αντανακλά τα LED φώτα και τις οθόνες που έχουν τοποθετηθεί σε όλο τον χώρο, δημιουργώντας μία λαμπερή και πολυδιάστατη αίσθηση. Αυτό τονίζει την αλληλεπίδραση. Την αλληλεξάρτηση και τις επιρροές των περιόδων, των ηπείρων, των υλικών και των ανθρώπων που συνδιαλέγονται με την τέχνη, τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία του γυαλιού.
Ο σχεδιασμός του χώρου και των εκθεμάτων και η χρήση των διαφόρων πολυμέσων συμβάλλει στη δημιουργία μιας διαδραστικής και συμμετοχικής μουσειακής εμπειρίας, στην οποία ο επισκέπτης κατευθύνεται μέσα από την ιστορία του γυαλιού.
Όσες φορές και να μπούμε στο κατάστημα αυτό, δεν το χορταίνουμε…
Μιλάμε για το Ensayar -κατάστημα με επώνυμα γυναικεία ρούχα στην Γλυφάδα- έναν χώρο αρμονικό κι εντυπωσιακό, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το γραφείο Adrianopoulos+Associates Interior Design.
Χιλιάδες σκοινιά κρέμονται από την οροφή και συνδιαλέγονται με το φως δημιουργώντας ενδιαφέρουσες σκιές στις επιφάνειες. Η σκάλα που ενώνει τα δύο επίπεδα του καταστήματος εντυπωσιάζει με την πλαστικότητά της. Η μορφή της τονίζεται εξαιρετικά από το φωτισμό, και έτσι δημιουργείται μία φόρμα που «ρέει» και την κάνει να μοιάζει περισσότερο με γλυπτό.
Συζητώντας για το κατάστημα καταλήξαμε ότι θα μπορούσαμε να το «δούμε» ως background οποιουδήποτε θέματος – αντικειμένου. Μια μορφή gallery χωρίς στυλιζαρισμένο τρόπο προβολής των εκθεμάτων. Η χρήση της πίσω αυλής ως κήπου μας αρέσει πολύ, καθώς στο κατάστημα αυτό μπορούμε να βιώσουμε το shopping experience στον ύψιστο βαθμό. Αν κουραστούμε, βγαίνουμε στον κήπο για καφέ και τσιγάρο… It sounds like heaven to me!!!
Το μέρος δεν υπάρχει! Ή μήπως υπάρχει;;;
Μέχρι σήμερα, η δουλειά του αρχιτέκτονα Ricardo Bofill αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά ζωντανά παραδείγματα «επαναχρησιμοποίησης» που έχουμε δει!
Όλα ξεκίνησαν πριν από 35 χρόνια περίπου όταν ο αρχιτέκτονας ανακάλυψε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο τσιμέντου αποτελούμενο με περισσότερα από 30 σιλό, υπόγειες στοές και τεράστια δωμάτια- που άλλοτε φιλοξενούσαν μηχανές! Το αγόρασε λοιπόν και ξεκίνησε την ανακαίνιση (γκρέμισε τοίχους και κολώνες για να καθορίσει τον χώρο, καθάρισε το τσιμέντο, τόνισε σημεία που πριν ήταν κρυμμένα, ενώ έδωσε ιδιαίτερη σημασία και στον περιβάλλοντα χώρο- φυτεύοντας για παράδειγμα ευκάλυπτο, φοίνικες, ελιές, κυπαρίσσια.
Σήμερα, το εργοστάσιο έχει μετατραπεί σε σπίτι του ίδιου του αρχιτέκτονα. Επίσης, υπάρχει πληθώρα γραφείων, αίθουσα προβολών κι ένας τεράστιος χώρος γνωστός ως “The Cathedral”, που χρησιμοποιείται σε εκθέσεις, διαλέξεις και συναυλίες!
Παρόλο που ο χώρος είναι τεράστιος, δεν είναι “πνιγμένος” με πράγματα: υπάρχουν λευκοί καναπέδες, σεζλόνγκ, “ζεστά” ανατολίτικα χαλιά… χώροι εργασίας με τα δραματικά μακρόστενα τραπέζια συνεδριάσεων σε συνδυασμό με δερμάτινα καθίσματα. Αρχιτεκτονικά σχέδια κρέμονται από τους τοίχους ή είναι αναρτημένα σε ξύλινα καβαλέτα. Ο χώρος εξάπτει τόσο την φαντασία, που μερικές φορές δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι υπάρχει στ’ αλήθεια! Αλλά υπάρχει, και να τι λέει ο Bofill για αυτό:
“Το εργοστάσιο είναι ένας μαγικός χώρος με μία παράξενη ατμόσφαιρα, που δύσκολα μπορεί να γίνει αντιληπτή από ένα βέβηλο μάτι. Μου αρέσει η ζωή μου εδώ να είναι απόλυτα προγραμματισμένη, τελετουργική, σε πλήρη αντίθεση με την πολυτάραχη νομαδική ζωή μου εν γένει”.
Αν θέλετε να σχηματίσετε εικόνα για το “Εργοστάσιο Τσιμέντου” δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν.
